大家好,今天小编关注到一个比较有意思的话题,就是关于蒹葭全文朗读的问题,于是小编就整理了5个相关介绍蒹葭全文朗读的解答,让我们一起看看吧。
阳城东楼古诗朗读?
咸阳城/东楼
唐代:许浑
一上/高城/万里愁,
蒹葭/杨柳/似汀洲。
溪云/初起/日沉阁,
山雨/欲来/风满楼。
鸟下/绿芜/秦苑夕,
蝉鸣/黄叶/汉宫秋。
行人/莫问/当年事,
故国/东来/渭水流。
译文
登上高楼万里乡愁油然而生,眼中水草杨柳就像江南汀洲。
溪云突起红日落在寺阁之外,山雨未到狂风已吹满咸阳楼。
黄昏杂草丛生的园中鸟照飞,深秋枯叶满枝的树上蝉啾啾。
来往的过客不要问从前的事,只有渭水一如既往地向东流。
朗读者第一期衔接语?
古往今来有太多太多的文字,在描写各种各样的遇见。
“蒹葭苍苍,白露为霜,所谓伊人,在水一方”,这是撩动心弦的遇见;
“这位妹妹我曾经见过”,这是宝玉和黛玉之间初初见面时欢喜的遇见;
“幸会,今晚你好吗”,这是《罗马假日》里安妮公主稀里糊涂的遇见;
“遇到你之前,我没有想过结婚,遇到你之后,我结婚没有想过和别的人”,这是钱钟书和杨绛之间决定一生的遇见。
所以说,遇见仿佛是一种神奇的安排,它是一切的开始。
《关雎》与《蒹葭》怎样划分节奏?
关关 | 雎鸠,在河 | 之洲。
窈窕 | 淑女,君子 | 好逑。
参差 | 荇菜,左右 | 流之。
窈窕 | 淑女,寤寐 | 求之。
求之 | 不得,寤寐 | 思服。
悠哉 | 悠哉,辗转 | 反侧。
参差 | 荇菜,左右 | 采之。
窈窕 | 淑女,琴瑟 | 友之。
参差 | 荇菜,左右 | 芼之。
窈窕 | 淑女,钟鼓 | 乐之。
在这纷扰喧嚣中,你还会静下心来读一首诗让烦燥的心回归纯净吗?
同为平常俗世人,喜怒乐忧各相异。
为什么?
就因为名利看的太重,心被烦恼塞满,快乐便挤不进来;
就因为贪得计较太多,心被不得缠绕,清净便远遁而去。
此时,倘能捧一杯香茗,听一段梵乐,或在仓央嘉措“你见,或者不见,我都在这里,不悲不喜”中感悟人生真谛;或在六祖慧能“身是菩提树,心如明镜台”里顿悟生活箴言。
亦可吟哦孟浩然的诗,在山水田园的秀色里,远离纷扰喧嚣,找寻内心的空灵清净。
在诗林词海中,能让心灵沉静的名言警句可谓浩如烟海,具有禅心佛性的诗人词人可谓灿若繁星。
为何独选“诗星”孟浩然?先看他的《望洞庭湖赠张丞相》:
八月湖水平,涵虚混太清。
气蒸云梦泽,波撼岳阳城。欲济无舟楫,端居耻圣明。坐观垂钓者,空有羡鱼情。
读全诗,貌似很平常,比之李白的“仙性”,苏轼的“禅性”,王维的“佛性”,似乎直白和言简了许多,但你要了解了孟浩然写这首诗的背景,无奈背后的洒脱,就会悟彻“坐观垂钓者,空有羡鱼情”的玄机。
因为一首诗得罪皇帝,尽管风格独特,淡中有味,含而不露,却也只好归隐田园,终老乡里了。
孟浩然有才,游历京都长安时,一不留神就考上进士。
一日在王维官邸把酒言欢时,唐玄宗不请自来,还不让通报。据说这是他的一贯作风,表面看是把大臣当哥们不分里外拐,实际上是搞突然袭击,看你平时干些啥,和谁走的近,这皇帝,鬼着六。
据可靠的传说,当时王维听说皇帝到门口了,可吓坏了,急忙让小孟同学藏在床下。
玄宗进屋,环顾四周,见床下露出衣角。王维不敢隐瞒,说来了一位朋友,是著名诗人。
玄宗爱才也好诗词,眼睛一亮问是谁。当他得知是孟浩然时,说道:“你的诗赋朕很喜欢,有带在身边的吗?”
梦中都想见到的真龙天子就在眼前,孟浩然早就忐忑的蒙圈了,慌忙拿出一首自认挺好的诗,颤抖着递给皇上。
没想到,这首倒霉的诗,在这一刻断送了他原本应该飞黄腾达的灿烂前程。
玄宗接过一看:
北阙休上书,南山归敝庐。不才明主弃,多病故人疏。白发催年老,青阳逼岁除。永怀愁不寐,松月夜窗墟。
不觉龙颜大怒,“不才明主弃”不是讥讽我不识才吗?既然你想归隐南山,还当什么进士,做什么官,回家去吧!
你说把孟浩然憋屈的,后悔的恨不得抽自己几个大嘴巴。
仕途大门被封了,就连最后一扇窗也关闭了。失望的浩然只好辞别长安,云游四海。
尽管当官无望,可他在京中赋诗嘲讽皇帝之事,在江湖中以讹传讹地传开了,并引起许多不得志诗人的崇拜和追捧。
特别是李白,因为和孟浩然是多年的挚友,还曾写过天下广为传诵的《黄鹤楼送孟浩然之广陵》。
作为铁粉的李白此时正寓居在湖北安陆,闻听孟浩然之事,不觉产生“共情”,热血澎湃,赋了一首《赠孟浩然》:
吾爱孟夫子,风流天下闻。红颜弃轩冕,白首卧松云。醉月频中圣,迷花不事君。高山安可仰,徒此挹清芬。
连李白这样的大家都对孟浩然赞不绝口,佩服有加,可见浩然真的名至实归啊!
了解了孟浩然的经历,再去品读他的诗句,清新雅致如淡梅,平淡无奇似野菊。
然而,这才是生活的真谛:
浮华喧闹快慰一时,
淡泊宁静方能致远。
红尘很美
纷扰喧嚣是风景,生活不易还有趣
面对的都是一个个可解不解的题,纵使狂风暴雨,尽显英雄本色的
还是我们自己
自然道:
一切都是创造奇迹的好机会
让身体有个好发挥
有一天
身体带上心
安静安然同时指向远处,笑着轻轻地说
用发现美的眼睛
尽情欣赏大自然的美
烧开一壶水
西湖龙井轻轻地滑过手心
和水约会
龙井尽显曼妙的身姿
阵阵清香沁入我心.....
疲惫的身心瞬间充满活力
相约
热闹的
人间风景......!
在纷忧喧嚣中,我经常阅读唐朝张九龄的诗《感遇十二首·其一 》:
兰叶春葳蕤,桂华秋皎洁。
欣欣此生意,自尔为佳节。
谁知林栖者,闻风坐相悦。
草木有本心,何求美人折!
然后在心里默念几遍,就让我烦躁的心回归纯净。
张九龄(673年~740年)字子寿,号博物,韶州曲江(今广东韶关市)人。唐朝开元名相、政治家、文学家、诗人。
此诗系张九龄遭谗贬谪后所作《感遇》十二首之冠。这首诗借物起兴,自比兰桂,抒发诗人孤芳自赏,气节清高,不求引用之情感:
春天里的幽兰翠叶纷披,秋天里的桂花皎洁清新。
世间的草木勃勃的生机,自然顺应了美好的季节。
谁想到山林隐逸的高人,闻到芬芳因而满怀喜悦。
草木散发香气源于天性,怎么会求观赏者攀折呢!
全诗一面表达了恬淡从容超脱的襟怀,另一面忧谗惧祸的心情也隐然可见。诗以草木照应,旨诣深刻,于咏物背后,寄寓着生活哲理。
这首诗以咏物言志,意境高雅。如果你喜欢,不妨一试,也可能使你的心回归自然,享受一段宁静的时光。
(图片来源于网络)
确切地说,在纷纷扰扰的生活中,我时常会读一些古诗,体会诗中的意境和作者的情感,了解一些诗词写作常识,掌握一些历史知识以及地方风物特色,使自己的心灵回归宁静,享受平凡生活中那种静心的欢喜。
我觉得与现代诗、近代诗、仿古诗相比,古诗或恬淡婉约,清新自然,或雄伟壮阔,慷慨激昂,或寂静肃穆,清远含蓄,或雄奇瑰丽,恢弘高远,都显现岀高度凝炼、引人入胜的特点,读一首诗,使人心灵上能感到美的享受,在情感上得到共鸣,在思想上得到升华。
古诗的两个特点,也使它比较适合现代人阅读,一是古诗除少数长篇叙事诗、抒情诗外,大多数都是七言或者五言,文体短小,适合零碎时间阅读,比较适合现代生活的快节奏。二是古诗在声韵上有固定的模式和一定的规范,读起来朗朗上口,能吸引人的阅读兴趣。
“结庐在人境,而无车马喧”,境由心造。面对外界的纷扰喧嚣,我们心累的时候,一杯茶,一首诗,为自己营造一个心灵憩息的港湾,领略古诗的万种风情,感悟生活的阴晴圆缺,为未来的打拼积蓄勇气和力量。与诗为伴,夫复何求!
在这纷扰喧嚣中,我会静下心来读一首诗,让烦躁的心回归纯净。因为我的骨子里住着一个诗一样的女子,她喜欢与诗词为伍,墨香为伴。
但是,每个人的思想不一样,生活习惯不一样,观念自然也就不一样。有喜欢“酒肉穿肠过,朋友一大桌”的,有喜欢“热汗洒运场,我动我快乐”的,有喜欢“周末寻芳去,远离城市嚣”的人。
哪一种生活方式,都没有好与不好之分,只是个人爱好而已,自己喜欢的就是最好的,不能千篇一律,也没有必要强求谁融入谁。
其实,人活着只要开心快乐,健健康康的就够了,只要是自己喜欢的方式,活出自我,都不失为一种好的生活状态。
我是一个提前内退人员,闲职在家,喜欢养花弄草,而大多时间都是诗书为伴,时不常的还会偶发两句。比较偏爱古诗词,喜欢那种含蓄委婉、意蕴无穷的感觉。
偶尔也会写一些现代散文诗,可能是由于心思太过简单,写出来的作品不够厚实,直白的像流水,轻易不去触碰。喜欢那种带制约性、框架模式的格律诗词来表达,写自己的所见所闻、所思所感。
禅与静(诗5首) 文/芷若幽平
一、
淡却繁华守素窗,侍花弄墨自芬芳。
人生醉意何须酒,一盏清茗入口香。
二、
纵横交错路千条,小径幽深独一姣。
客少音希偏静处,避开尘世远喧嚣。
三、
往复循环年复年,几多忙碌几多闲。
无穷欲望无休止,淡却繁华山水间。
四、
历经风雨知尘味,岁月留痕展墨笺。
淡看世间云起落,守得日暮度华年。
五、
拾捡经年零散字,收来慢慢煮心经。
春风难渡画屏冷,岁月凝香插满瓶。
不喜欢喧闹,不喜欢应酬一些局外的圈子,喜欢一个人清清静静地呆着。没事的时候打打球健健身,在这其中也会获得无穷的乐趣,会结交一下无关利益的朋友。
我也喜欢游山玩水,约上好友三五,爬山涉水,回归自然,释放心灵,找回儿时的乐趣,亦可以从中得到一些触发与灵感。
现在社会真是瞬息万变,发达得令人敬仰。如果我们想宅在家里,清净的读首诗,只要打开电脑、手机朋友圈,随处都可看到,如果我们想看先人的作品,只要在百度上输入名字,诗词就出来了,不像过去那样只能抱着书本去读。
喜欢写诗词,读别人的作品那是必然的。我们从不懂不会,到能读能写,都是在学习别人的作品基础上得来的。同时,我们在读别人的作品时,也会从中得到启发,触动你的灵魂,促使你创作的欲望。再者,好的作品还能给我们带来心灵上的享受,何乐而不为呢!
——图文/芷若幽平
2020.5.15
古文吴兴赋诵读?
《吴兴赋》诵读
猗与休哉:吴兴之为郡也,苍峰北峙,群山西迤,龙腾兽舞,云蒸霞起,造太空,自古始,双溪夹流,繇天目而来者三百里。
曲折委蛇,演漾涟漪,束为碕湾,汇为湖陂,泓渟皎澈,百尺无泥,贯乎城中,缭于诸毗,东注具区,渺渺漭漭,以天为堤,不然,诚未知所以受之,观夫山川映发,照朗日月,清气焉钟,冲和攸集。星列乎斗野,势雄乎楚越,神禹之所底定,泰伯之所奄宅。
自汉面下,往往开国,洎晋城之揽秀据实,沿流千雉,面势作邑。是故历代慎牧,必抡大才、选有识。前有王、谢、周、虞,后有何、柳,颜、苏,风流互映,治行同符,皆所以宣上德意,俾民欢娱。况乎土地之所生,风气之所宜,人无外求,用之有馀。
其东则涂泥膏腴亩钟之田,宿麦再收,梗稻所便,玉粒长腰,照莒及箱,转输旁郡,常无凶年。其南则伏虎之山、金盖之麓,浮图标其巅,兰若栖其足,鼓钟相闻,飞甍华皇,衡山绝水,鲁史所录,盘纡犬牙,陂泽相属。蒹葭孤卢,鸿头荷华,菱苕凫茨,萑蒲轩于,四望弗极,乌可胜数!
到此,以上就是小编对于蒹葭全文朗读的问题就介绍到这了,希望介绍关于蒹葭全文朗读的5点解答对大家有用。
发表评论